07 Istanbul

Op maandag 23 juni 2008 hebben we Istanbul bereikt! We blijven hier minimaal een week, de stad bekijken, rust houden, bijkomen van alles wat we tot nu toe hebben meegemaakt (reizen is zwaar ;-)), fietsonderhoud, internetten, dat soort dingen.

Ons laatste (echte) verslag hebben we gemaakt in Vidin, Bulgarije, begin deze maand. Het haar van Jaap is ondertussen weer wat aangegroeid.

Goed, we verlaten dus Vidin en volgen zoveel als mogelijk is de Donau en komen in Lom terecht. Daar logeren we in een hotel met uitzicht op Roemenië èn een ooievaarsnest met 4 jongen. De dag erop verder richting Oryahovo waar we de nacht doorbrengen in een ongelooflijk stoffig hok, pardon, appartement, maar daar is de prijs dan ook naar. In Oryahovo koopt Anja voor een oude man een pakje sigaretten; ’s middags hadden we hem al sigaretten-bietsend door de stad zien lopen.

Op de ferry (met 15 vrachtwagens en 2 personenauto’s èn twee fietsen) naar Roemenië moeten we met een deel van de bemanning op de achterplecht van de boot koffie drinken en krijgen we bij het verlaten van de boot ook nog eens kersen aangeboden. We zijn amper in Roemenië of het begint te regenen. Zelfs regenjas aangetrokken, maar dat werd al gauw te warm, dus jas weer uit, waarna het weer harder begon te regenen en we onder een boom gingen schuilen. Voordat we het wisten zaten we bij iemand thuis aan de Roemeense wijn en koffie en kregen we een maaltijd voorgeschoteld en konden we ook nog blijven slapen…. Wij kozen ervoor door te fietsen naar Corabia; het was ondertussen droog geworden. Hartverwarmend, die gastvrijheid!
In Zimnicea komen we in een hotel terecht waar een reünie op het punt staat te beginnen (examenklas van 35 jaar geleden…) en krijgen ook wij een jubileuminsigne opgespeld en blijkt Aart alweer 50 jaar te zijn geworden!

De dag erop komen we weer terug in Bulgarije, het land waar men het hoofd schudt als men “da” bedoelt (en andersom), dat is soms verwarrend, maar ook wel humoristisch. Daarnaast is het ook het land van het Cyrillisch schrift en dat is erg wennen. In Ruse blijven we een aantal dagen (en zien we de voetbalwedstrijd Nederland-Italië) en eet Anja een Griekse salade met als ingrediënten, onder andere, zure haring en kruidnagel.

In Razgrad (Pa3rpaд) worden we in het hotel aangesproken door een man.
Het is Tom Jansen en hij is eigenaar van een bedrijf genaamd www.sunny-bulgaria.com (nee, we hebben geen aandelen in die zaak) en we slapen die nacht in zijn huis, een prachtig verbouwde boerderij, in Poroishte, in de buurt van Pa3rpaд. De volgende dag verhuizen we onze spullen er naar toe. We slapen nog een nacht in de boerderij van Tom en krijgen van hem een rondleiding langs diverse panden in de buurt van Razgrad die in verschillende stadia van (af-en ver)bouw zijn. En daar zitten juweeltjes tussen! We hebben daar een paar hele leuke dagen beleefd!

We ontmoeten, ook in Razgrad, een paar Franse fietsers (Alain en Joel) die vanuit de Ardèche naar Georgië en Armenië fietsen. Met hen drinken we wat en is het erg gezellig. Zie voor foto (d.d. 12-06-2008) eventueel bleuorange07.skyrock.com

Nadat Tom ons voor de tweede keer een geweldig ontbijt voorschotelde vertrekken we richting de Zwarte Zee en komen terecht in Madara, waar we voor het eerst sinds lange tijd een camping zien. Even lijkt het slapen in een tent niet door te gaan, omdat het nogal regende en de dame van de camping besloot ons een bungalowtje aan te bieden. ’s Avonds hield de regen gelukkig op en hebben we gewoon in de tent geslapen nadat we de wedstrijd Nederland-Frankrijk in een bar in de buurt hebben bekeken.

Op 14 juni bereiken we in Varna de Zwarte Zee, een, voorlopig, hoogtepunt! Als we de volgende dag richting zee lopen komen we Alain tegen (één van de fietsende Fransen) en drinken we weer wat (Joel is er dan ook bij) en is het weer gezellig. We nemen afscheid in de plaatselijke supermarkt. Zij zullen de dag erop de bus nemen, omdat Joel zijn dochter (uit Dublin) in de dagen erna in Istanbul ontmoet.

Langs het compleet met resorts volgebouwde Sunny Beach bereiken we Nessebar, een schiereiland. Vreselijk toeristisch, maar èrg oud en mooi! We hebben een balzaal van een kamer met vanaf het balkon uitzicht op een pleintje waar allerlei folkloristische dansen de hele dag en avond worden uitgevoerd. Wij kijken die avond Nederland-Roemenië.

Het einde van ons verblijf in Bulgarije is in zicht als we Malko Tarnovo bereiken, na een dag pittig klimmen.

De dag erop bereiken we de grens met Turkije, en klimmen we weer gestaag, maar hebben ook prachtige afdalingen.
Vanuit Kirklareli (na een onrustige nacht omdat Turkije van Kroatië wint) dalen we de volgende dag met (het eerste uur) een gemiddelde van 29 km per uur richting Lüleburgaz, waar we 2 Belgen ontmoeten die van oorsprong Turks zijn. Het was die dag al vroeg warm. Bij diverse benzinestations krijgen we gratis koffie en zelfs bij één verfrissingsdoekjes, nèt wat we nodig hadden! ’s Avonds Nederland-Rusland……

Na een paar dagen buffelen in warm weer en heuvelachtig terrein en zotte autobestuurders, maar ook heel lieve mensen, die gratis koffie tappen, bereiken we Istanbul; weer een hoogtepunt. Geweldig om hier te zijn!
We komen onze Franse fietsvrienden Alain en Joel andermaal tegen en dit keer eten we gezamenlijk en is het weer heel gezellig. Zij vertrekken op 25 juni uit Istanbul.

Zoals gezegd: we gaan het er in Istanbul even van nemen. We verblijven in www.thesunrisehotel.com ,in het oude centrum Sultanahmet, vlakbij (onder andere) de Blauwe Moskee.

06 Route tot nu toe

05 Varna

We zijn in Varna aangekomen en dat ligt in Bulgarije aan de Zwarte Zee.
We houden het nu kort, de volgende keer een echte update!

04 Vidin

Wij zijn ondertussen in Bulgarije aangekomen.
Budapest ligt dus alweer even achter ons. We waren oorspronkelijk van plan bij Budapest ‘rechts af’ te gaan en een omweg te maken via Rome, waar we allebei nog nooit zijn geweest. En dat blijft dus nog even zo, omdat we beiden denken dat een stad waar zoveel te zien is te zijner tijd een stedentrip verdient in plaats van een vluchtig bezoek… We gaan nu dus richting de Zwarte Zee, en volgen daarbij de Donau, en vandaar naar Turkije.

Wij hebben erg genoten van Budapest. Het is er makkelijk fietsen, nagenoeg overal op de stoep, maar dat gaat wonderwel goed. In de stad is meer dan genoeg te zien en te beleven, teveel om op te noemen, en dat doen we dan ook niet. We zaten er op een camping waar we ontvangen werden met een welkomstdrankje en de prijs was inclusief… ontbijt. Nog nooit meegemaakt!

Er loopt na Budapest niet echt een (fiets)route langs de Donau en we rijden dan ook regelmatig om of verkeerd, maar komen altijd weer op het juiste pad. Sommige campings blijken niet (meer) te bestaan. Zo staan we een keer, gratis en voor niks, achter een pension/restaurant (douchen in personeelsruimte!) en een andere keer belanden we in een huisje. Met enige regelmaat komen we fietsers tegen die de route langs de Donau vanuit de andere richting doen; altijd leuk om ervaringen uit te wisselen en soms krijgen we of ruilen we kaarten.
We aten ergens een keer tussen de middag een paar hamburgers en namen een ijsje toe, we hoefden alleen maar de burgers te betalen. Een paar dagen erna dronken we ’s ochtends ergens een kopje koffie en meldde de dame achter de bar in haar beste Duits dat we niet hoefden te betalen, omdat het een ‘geschenk’ was. Dat zijn mooie dingen!

In Baja zouden 4 of 5 campings zijn. We sliepen er in een motel. Het goede nieuws was dat er die avond een vissoep-wedstrijd tussen diverse families werd uitgevochten en dat was erg gezellig op het plein! Anja heeft er een tattoo aan overgehouden (henna…).

In de dagen erop komen we in Kroatië terecht en verblijven we ook in Vukovar, waar de sporen van de oorlog nog wel heel zichtbaar zijn doordat men beschoten huizen en gebouwen laat staan.

In Servië komen we in Novi Sad, waar we een paar dagen zijn en op het plein in de stad een concert meemaken van Slobodan Trzulka, met als begeleidingsband het Metropole Orkest dat in het land was vanwege het Eurovisie Songfestival in Belgrado. Een erg leuk concert!

Vlakbij Belgrado hebben we op een camping wat gedoe met nationalistische, Servische en Russische, jongeren die voor wat betreft de volumeknop van de stereo maar één stand kennen. Nadat het, uiteraard uitermate vriendelijk geformuleerde verzoek van Jaap om de knop wat terug te draaien, volledig was genegeerd, braken we (letterlijk!) midden in de nacht de tent af en verhuisden naar een door de eigenaresse van de camping ter beschikking gestelde bungalow. Hier gaat, als we een leider van dat Servisch/ Russische onderonsje mogen geloven, nog een diplomatieke rel van komen Hij vroeg namelijk op verontwaardigde toon om ons paspoort., om daarmee gewapend, naar de ambassade te gaan. Van welk land en wat hij dacht ermee te bereiken: geen idee!
Belgrado ervaren we beiden als heel druk en heel warm en beiden hebben er niet echt de behoefte allerlei dingen te gaan bekijken.

De dagen erop fietsen we in steeds hogere temperaturen en bereiken een (uiteraard voorlopig) record: 8% klimmen bij 42 graden: dat is warm. In Veliko Gradiste komen we op een camping terecht zonder receptie en hebben dus weer een gratis overnachting. We staan aan een prachtig meer en zien daar ’s avonds enkele bevers zwemmen.
We fietsen verder in het prachtige landschap van de Djerdap, een prachtige kloof, tevens grens met Roemenië, en belanden in Tekija bij een mevrouw op 2 hoog achter in haar huis, op aanwijzing van een bloemenman, die ons onderweg al eerder bij een restaurant had gezien. Wij waren op zoek naar het, achteraf gezien, enige hotel dat er ooit in het dorp geweest is, maar nu toch echt leeg stond.

In Vidin zitten we in hotel Vival en kunnen gebruik maken van internet en Jaap gaat in de buurt van het hotel voor het eerst in 7 jaar naar een kapper.