08 Haarlem

In Istanbul werd besloten dat Jaap alleen verder zou gaan en dat Anja terug zou gaan naar Nederland.

Istanbul beleven we samen en die stad mag er zijn, zeg. Prachtig! We ontmoeten er ook weer onze Franse fietsvrienden Joel en Alain (bleuorange07.skyrock.com). In Istanbul kun je rustig een aantal weken zijn zonder je te vervelen. Alle highlights zoals de Blauwe Moskee, het Topkapi Paleis, Aya Sofia, de Grand Bazar, Spice Market, een rondvaart over de Bosporus en zo kan ik nog een tijdje doorgaan, ‘doen’ we. Tijdens een lunch aan de Bosporus zien we dolfijnen zwemmen; geweldig!

Jaap spreekt een paar Nederlandse meiden die op 2 april 2008 zijn vertrokken uit Nederland (Groningen) en ongeveer dezelfde route hebben gevolgd. Zij zijn op weg naar Nepal.
Zie eventueel www.bandenvolmetwind.nl

We willen ook wat spullen terug sturen naar Nederland. DHL wil dat wel voor ons verzorgen voor….. 250 euro! Dus een lege tv-doos gescoord, een rol tape van een halve euro en knippen en plakken maar. Vervolgens naar een postkantoor. Nee, meneer, wij doen alleen pakketten tot 2 kilogram…, dus naar het hoofdpostkantoor van Istanbul en daar werd het pakket weer opengemaakt, ter controle van de inhoud en vervolgens weer zorgvuldig dichtgeplakt. Het pakket via de Turkse PTT verzenden naar Nederland kost een kleine 35 euro….

Jaap vertrekt op zaterdag 5 juli 2008 naar Şile. Ik had al een paar dagen last van diarree. Dat werd in Şile almaar erger en ik had ook verhoging. Nadat ik Imodium had geslikt werd de diarree minder en de verhoging daalde na het innemen van ibuprofen, maar niet genoeg. Desondanks op de fiets gestapt en richting Ağva vertrokken. Dat heb ik die dag ook bereikt, maar niet fietsend. Ik trok het gewoon niet met het klimmen en heb dankbaar de mij, door een chauffeur van een bestelbus, aangeboden lift geaccepteerd. In Ağva ben ik gebleven tot ik me weer helemaal fit voelde en toen verder gegaan naar Kandira. Onderweg kreeg ik regelmatig wat te drinken aangeboden en had ik gesprekjes met mensen die wat Duits spraken of een enkeling zelfs wat Nederlands.

Naar Karasu is de weg rustig en krijg ik prachtige vergezichten voorgeschoteld. De dag daarop ga ik richting Akçakoca en word getrakteerd op diverse klimpartijen met pieken van 19%! Dat houd ik niet zo heel lang vol. Dus veel rust genomen en heel veel gedronken en in Akçakoca de tent opgezet met uitzicht op de Zwarte Zee; zie eventueel www.tezelcamping.com
Hier ben ik 2 nachten gebleven en daarna doorgefietst naar Zonguldak en dronk ik onderweg op een kopje Nescafé met een stel wegwerkers.

De route naar Bartın is redelijk vlak, op een enkel klimmetje na.

Ik ben een aantal dagen in Amasra geweest, een heel mooi plaatsje aan -alweer- de Zwarte Zee. Voor een indruk ervan ga je naar www.amasra.net

Om een aantal dingen te regelen ben ik van 22 juli 2008 tot 22 augustus 2008 in Nederland.
Omdat de naam van dit weblog de lading niet meer dekt heb ik een nieuwe gemaakt: http://jaapniewold.blogspot.com/

Vanaf nu worden mijn reisverslagen en foto’s daar gepubliceerd.

07 Istanbul

Op maandag 23 juni 2008 hebben we Istanbul bereikt! We blijven hier minimaal een week, de stad bekijken, rust houden, bijkomen van alles wat we tot nu toe hebben meegemaakt (reizen is zwaar ;-)), fietsonderhoud, internetten, dat soort dingen.

Ons laatste (echte) verslag hebben we gemaakt in Vidin, Bulgarije, begin deze maand. Het haar van Jaap is ondertussen weer wat aangegroeid.

Goed, we verlaten dus Vidin en volgen zoveel als mogelijk is de Donau en komen in Lom terecht. Daar logeren we in een hotel met uitzicht op Roemenië èn een ooievaarsnest met 4 jongen. De dag erop verder richting Oryahovo waar we de nacht doorbrengen in een ongelooflijk stoffig hok, pardon, appartement, maar daar is de prijs dan ook naar. In Oryahovo koopt Anja voor een oude man een pakje sigaretten; ’s middags hadden we hem al sigaretten-bietsend door de stad zien lopen.

Op de ferry (met 15 vrachtwagens en 2 personenauto’s èn twee fietsen) naar Roemenië moeten we met een deel van de bemanning op de achterplecht van de boot koffie drinken en krijgen we bij het verlaten van de boot ook nog eens kersen aangeboden. We zijn amper in Roemenië of het begint te regenen. Zelfs regenjas aangetrokken, maar dat werd al gauw te warm, dus jas weer uit, waarna het weer harder begon te regenen en we onder een boom gingen schuilen. Voordat we het wisten zaten we bij iemand thuis aan de Roemeense wijn en koffie en kregen we een maaltijd voorgeschoteld en konden we ook nog blijven slapen…. Wij kozen ervoor door te fietsen naar Corabia; het was ondertussen droog geworden. Hartverwarmend, die gastvrijheid!
In Zimnicea komen we in een hotel terecht waar een reünie op het punt staat te beginnen (examenklas van 35 jaar geleden…) en krijgen ook wij een jubileuminsigne opgespeld en blijkt Aart alweer 50 jaar te zijn geworden!

De dag erop komen we weer terug in Bulgarije, het land waar men het hoofd schudt als men “da” bedoelt (en andersom), dat is soms verwarrend, maar ook wel humoristisch. Daarnaast is het ook het land van het Cyrillisch schrift en dat is erg wennen. In Ruse blijven we een aantal dagen (en zien we de voetbalwedstrijd Nederland-Italië) en eet Anja een Griekse salade met als ingrediënten, onder andere, zure haring en kruidnagel.

In Razgrad (Pa3rpaд) worden we in het hotel aangesproken door een man.
Het is Tom Jansen en hij is eigenaar van een bedrijf genaamd www.sunny-bulgaria.com (nee, we hebben geen aandelen in die zaak) en we slapen die nacht in zijn huis, een prachtig verbouwde boerderij, in Poroishte, in de buurt van Pa3rpaд. De volgende dag verhuizen we onze spullen er naar toe. We slapen nog een nacht in de boerderij van Tom en krijgen van hem een rondleiding langs diverse panden in de buurt van Razgrad die in verschillende stadia van (af-en ver)bouw zijn. En daar zitten juweeltjes tussen! We hebben daar een paar hele leuke dagen beleefd!

We ontmoeten, ook in Razgrad, een paar Franse fietsers (Alain en Joel) die vanuit de Ardèche naar Georgië en Armenië fietsen. Met hen drinken we wat en is het erg gezellig. Zie voor foto (d.d. 12-06-2008) eventueel bleuorange07.skyrock.com

Nadat Tom ons voor de tweede keer een geweldig ontbijt voorschotelde vertrekken we richting de Zwarte Zee en komen terecht in Madara, waar we voor het eerst sinds lange tijd een camping zien. Even lijkt het slapen in een tent niet door te gaan, omdat het nogal regende en de dame van de camping besloot ons een bungalowtje aan te bieden. ’s Avonds hield de regen gelukkig op en hebben we gewoon in de tent geslapen nadat we de wedstrijd Nederland-Frankrijk in een bar in de buurt hebben bekeken.

Op 14 juni bereiken we in Varna de Zwarte Zee, een, voorlopig, hoogtepunt! Als we de volgende dag richting zee lopen komen we Alain tegen (één van de fietsende Fransen) en drinken we weer wat (Joel is er dan ook bij) en is het weer gezellig. We nemen afscheid in de plaatselijke supermarkt. Zij zullen de dag erop de bus nemen, omdat Joel zijn dochter (uit Dublin) in de dagen erna in Istanbul ontmoet.

Langs het compleet met resorts volgebouwde Sunny Beach bereiken we Nessebar, een schiereiland. Vreselijk toeristisch, maar èrg oud en mooi! We hebben een balzaal van een kamer met vanaf het balkon uitzicht op een pleintje waar allerlei folkloristische dansen de hele dag en avond worden uitgevoerd. Wij kijken die avond Nederland-Roemenië.

Het einde van ons verblijf in Bulgarije is in zicht als we Malko Tarnovo bereiken, na een dag pittig klimmen.

De dag erop bereiken we de grens met Turkije, en klimmen we weer gestaag, maar hebben ook prachtige afdalingen.
Vanuit Kirklareli (na een onrustige nacht omdat Turkije van Kroatië wint) dalen we de volgende dag met (het eerste uur) een gemiddelde van 29 km per uur richting Lüleburgaz, waar we 2 Belgen ontmoeten die van oorsprong Turks zijn. Het was die dag al vroeg warm. Bij diverse benzinestations krijgen we gratis koffie en zelfs bij één verfrissingsdoekjes, nèt wat we nodig hadden! ’s Avonds Nederland-Rusland……

Na een paar dagen buffelen in warm weer en heuvelachtig terrein en zotte autobestuurders, maar ook heel lieve mensen, die gratis koffie tappen, bereiken we Istanbul; weer een hoogtepunt. Geweldig om hier te zijn!
We komen onze Franse fietsvrienden Alain en Joel andermaal tegen en dit keer eten we gezamenlijk en is het weer heel gezellig. Zij vertrekken op 25 juni uit Istanbul.

Zoals gezegd: we gaan het er in Istanbul even van nemen. We verblijven in www.thesunrisehotel.com ,in het oude centrum Sultanahmet, vlakbij (onder andere) de Blauwe Moskee.

06 Route tot nu toe

05 Varna

We zijn in Varna aangekomen en dat ligt in Bulgarije aan de Zwarte Zee.
We houden het nu kort, de volgende keer een echte update!

04 Vidin

Wij zijn ondertussen in Bulgarije aangekomen.
Budapest ligt dus alweer even achter ons. We waren oorspronkelijk van plan bij Budapest ‘rechts af’ te gaan en een omweg te maken via Rome, waar we allebei nog nooit zijn geweest. En dat blijft dus nog even zo, omdat we beiden denken dat een stad waar zoveel te zien is te zijner tijd een stedentrip verdient in plaats van een vluchtig bezoek… We gaan nu dus richting de Zwarte Zee, en volgen daarbij de Donau, en vandaar naar Turkije.

Wij hebben erg genoten van Budapest. Het is er makkelijk fietsen, nagenoeg overal op de stoep, maar dat gaat wonderwel goed. In de stad is meer dan genoeg te zien en te beleven, teveel om op te noemen, en dat doen we dan ook niet. We zaten er op een camping waar we ontvangen werden met een welkomstdrankje en de prijs was inclusief… ontbijt. Nog nooit meegemaakt!

Er loopt na Budapest niet echt een (fiets)route langs de Donau en we rijden dan ook regelmatig om of verkeerd, maar komen altijd weer op het juiste pad. Sommige campings blijken niet (meer) te bestaan. Zo staan we een keer, gratis en voor niks, achter een pension/restaurant (douchen in personeelsruimte!) en een andere keer belanden we in een huisje. Met enige regelmaat komen we fietsers tegen die de route langs de Donau vanuit de andere richting doen; altijd leuk om ervaringen uit te wisselen en soms krijgen we of ruilen we kaarten.
We aten ergens een keer tussen de middag een paar hamburgers en namen een ijsje toe, we hoefden alleen maar de burgers te betalen. Een paar dagen erna dronken we ’s ochtends ergens een kopje koffie en meldde de dame achter de bar in haar beste Duits dat we niet hoefden te betalen, omdat het een ‘geschenk’ was. Dat zijn mooie dingen!

In Baja zouden 4 of 5 campings zijn. We sliepen er in een motel. Het goede nieuws was dat er die avond een vissoep-wedstrijd tussen diverse families werd uitgevochten en dat was erg gezellig op het plein! Anja heeft er een tattoo aan overgehouden (henna…).

In de dagen erop komen we in Kroatië terecht en verblijven we ook in Vukovar, waar de sporen van de oorlog nog wel heel zichtbaar zijn doordat men beschoten huizen en gebouwen laat staan.

In Servië komen we in Novi Sad, waar we een paar dagen zijn en op het plein in de stad een concert meemaken van Slobodan Trzulka, met als begeleidingsband het Metropole Orkest dat in het land was vanwege het Eurovisie Songfestival in Belgrado. Een erg leuk concert!

Vlakbij Belgrado hebben we op een camping wat gedoe met nationalistische, Servische en Russische, jongeren die voor wat betreft de volumeknop van de stereo maar één stand kennen. Nadat het, uiteraard uitermate vriendelijk geformuleerde verzoek van Jaap om de knop wat terug te draaien, volledig was genegeerd, braken we (letterlijk!) midden in de nacht de tent af en verhuisden naar een door de eigenaresse van de camping ter beschikking gestelde bungalow. Hier gaat, als we een leider van dat Servisch/ Russische onderonsje mogen geloven, nog een diplomatieke rel van komen Hij vroeg namelijk op verontwaardigde toon om ons paspoort., om daarmee gewapend, naar de ambassade te gaan. Van welk land en wat hij dacht ermee te bereiken: geen idee!
Belgrado ervaren we beiden als heel druk en heel warm en beiden hebben er niet echt de behoefte allerlei dingen te gaan bekijken.

De dagen erop fietsen we in steeds hogere temperaturen en bereiken een (uiteraard voorlopig) record: 8% klimmen bij 42 graden: dat is warm. In Veliko Gradiste komen we op een camping terecht zonder receptie en hebben dus weer een gratis overnachting. We staan aan een prachtig meer en zien daar ’s avonds enkele bevers zwemmen.
We fietsen verder in het prachtige landschap van de Djerdap, een prachtige kloof, tevens grens met Roemenië, en belanden in Tekija bij een mevrouw op 2 hoog achter in haar huis, op aanwijzing van een bloemenman, die ons onderweg al eerder bij een restaurant had gezien. Wij waren op zoek naar het, achteraf gezien, enige hotel dat er ooit in het dorp geweest is, maar nu toch echt leeg stond.

In Vidin zitten we in hotel Vival en kunnen gebruik maken van internet en Jaap gaat in de buurt van het hotel voor het eerst in 7 jaar naar een kapper.

03 Budapest

Op zaterdag 10 mei rijden we Budapest in……

Maar goed, ons verslagje is blijven steken in Rothenburg ob der Tauber, nog in Duitsland, een paar landen ‘geleden’, zeg maar. Een prachtig plaatsje, dat Rothenburg, het kan zo figureren in een sprookjesfilm!
Het is de moeite waard er weer eens te zijn. Vanaf die tijd begint ook het weer wat beter te worden, hoewel we ook nog wel eens een hagelbui op ons dak krijgen. Riedenburg, nog zo’n mooi stadje. Daarna zijn we de Donau gaan volgen. Geheel in stijl in Regensburg nog een paar flinke buien, waarvan 1 met hagel.
Eind april zijn we ook aan het eind van Duitsland, namelijk in Passau.

Op Koninginnedag zijn we in Au (Oostenrijk), iets voorbij Mauthausen, bekend van het voormalige concentratiekamp.
Op 1 mei arriveren we in Melk, waar we een prachtig klooster bezoeken dat ook genoemd schijnt te worden in het Nibelungenlied en in Umberto Eco’s ‘In de naam van de roos’. Het is echt een ongelooflijk rijk gedecoreerd gebouw; je zou bijna denken dat dit geen klooster is!
In downtown Zwintendorf kamperen we vlak bij een kerncentrale die daar is gebouwd, maar, onder druk van de bevolking, nooit in gebruik is genomen.

Omdat Wenen, voor zover wij weten, geen camping heeft, kamperen we in Klosterneuburg, ongeveer 14 km van het centrum van Wenen.
Wenen, ja, hmmm, nou ja….. Mooi, groot, protserig en heel erg veel!
Voor ons, vlak voordat we de camping bereiken na een dagje Wenen, komt een vrouw ten val met de fiets. Ze blijkt Nederlandse, en met haar man ook op de camping te verblijven. We helpen haar totdat de ambulance er is. Ze heeft een dubbele onderbeenbreuk, en dat er iets is gebroken is duidelijk zichtbaar ook….
Later zijn we nog bij haar op bezoek geweest in het ziekenhuis en op de camping boeiende gesprekken met haar man gehad; bijzondere ontmoetingen!

Op 5 mei ging het even niet goed met Anja, die heeft namelijk op die dag de fietsen (min of meer….) schoongemaakt en zelfs de fietstassen afgesopt!

De dag er op bereiken we Bratislava, in Slowakije.
Citaat uit de Lonely Planet (en dan gaat het over Slowakije):
“Famous for: Ice hockey (Slovakia makes more ice-hockey pucks than any other country) and beautiful women.” Wij, en wij hebben onze ogen niet in onze zak zitten, hebben géén ice-hockey pucks gezien!
Bratislava heeft een kleinschalig, oud centrum dat de moeite waard is te bezoeken.

Op donderdag 8 mei zijn we in Komárno en is het in Slowakije een nationale feestdag, namelijk, Silly’s Verjaardag, ik bedoel: Victory over Fascism Day.
Volgens het routeboekje dat we in Bratislava kochten zouden er in Stúvoro, op de grens met Hongarije, 2 campings zijn, nou, niet één zelfs, dus we logeren die nacht aan de overkant van de Donau op een camping in Esztergom in Hongarije!

Het weer is nog steeds prachtig en we genieten volop van alles wat we zien en meemaken. De aankomende dagen gaan we Budapest bekijken.

02 Rothenburg ob der Tauber

We volgen de eerste tijd de zogenoemde Limes, dat is de noordgrens van het voormalige Romeinse Rijk. Op het vasteland van Europa loopt deze grofweg van Katwijk aan Zee tot de Zwarte Zee. Wij zijn van plan die route tot Boedapest te volgen en dan rechtsaf te gaan richting Kroatië. Maar zo ver zijn we nog niet.
Na een weekend bijkomen in Nijmegen, ze hebben daar een kroeg die De Deut heet, vertrokken we 7 april via de Waal en de Ooypolder naar Duitsland. Op de grens in Millingen aan de Rijn nog een laatste Nederlandse koffie en appelgebak genomen en die dag gestopt bij Ursel, dichtbij Xanten. Een prachtige route met zon, de hele dag.
De volgende dag, na een koude nacht, de tent afgebroken en zouden we onderweg Xanten wel bekijken. In Xanten is veel uit de Romeinse tijd bewaard gebleven en ook weer opgebouwd. Dit alles bekijken nam echter meer tijd dan we hadden gedacht, zodat we weer naar dezelfde camping zijn teruggekeerd en de tent weer op dezelfde plek hebben neergezet. Tja, wat is wijsheid...
De route langs de Rijn ging verder langs Langst, Berger, Bad Breisig, Sankt Goar en Mainz. Het is leuk en afwisselend fietsen langs het water, waar we herhaaldelijk allerlei forten, ruïnes en kastelen zien. Natuurlijk ook nog door helaas wat industriegebied. Inmiddels gaan we langs een, zeker in vergelijking met de Rijn, rustige Main verder. Dat duurde tot Miltenberg, daar verlieten we de Main en volgden de loop van de Erf tot aan Tauberbischofsheim dat, het zal niemand verbazen, aan de Tauber ligt. Iets voor Tauberbischofsheim ligt het plaatsje Königsheim, waar de plaatselijke afdeling van de Ku Klux Klan kennelijk haar 44-jarig jubileum viert, getuige de (nep)taart, met daarop de afkorting KKK, die prominent staat opgesteld midden op een rotonde aldaar. Er volgen vanaf nu wat pittige klimmetjes. Het voordeel van klimmen is dat je (zo nu en dan) ook daalt. We doen een prachtige afdaling waarbij Jaap een snelheid van 52 km/pu bereikt, en dat is pittig als je beseft hoeveel de fietsen met alle bagage wegen! Deze afdaling heeft een hoog hiha!!!-gehalte. Vandaag bereiken we ook de 1000 kilometergrens. We belanden op een camping ‘Willingtal’, nabij Bad Bergentheim, waar er zelfs een wasmachine en een droger tot onze beschikking staan. We maken er dankbaar gebruik van. Het is die dag ongehoord warm; het kwik loopt soms wel tot 17 graden op, heerlijk! De eigenaar van de camping vertelt ons dat er een paar dagen geleden nog sneeuw lag……
Op zaterdag 19 april bereiken we Detwang, vlak voor Rothenburg ob der Tauber. Hier stonden we ook al eens op de camping in 2002, met de auto. Een groot deel van de voorafgaande nacht en de hele dag heeft het geregend, waarschijnlijk een straf voor de mooie dag die we gisteren hadden. Daarnaast ook weer een aantal redelijk gemene klimmetjes.